Okunma Sayısı : 4389
1980’li yıllarda Torosların zirvesinde eski bir muhtarın ağzından dinlediğim çok ilginç ve bir o kadar da düşündürücü, insanlar için örnek alınası bir yaşanmış hikâyedir bu…
İnsanoğlunun her yaptığı iş mutlaka bir gün iyilikse de kötülükse de yapılış şekli ile karşısına çıkar. Bu tür işler kişiyi ya güldürür ya da kahrından öldürür veya öldürmekten de beter eder.
Eski yıllarda dağ köylerinden birinde muhtarlık yapmış bir adam olan Sarı Hüseyin’in ağzından ilginç hikâyeyi dinlemeye hazır mısınız?
Yıl bin dokuz yüz elliler…
Torosların zirvelerinde bir büyük köyün muhtarıyım. Bu koca köyün insanları beni adam bellemişler, bana değer vermişler ve köyün idaresi için muhtar seçmişler başlarına. Öyle ise o köyün her türlü ihtiyacı şehirdeki ilgili makamlara anlatılacak… Köyün arazisinin ve insanlarının korunması, namusu, algısı vergisi, öleni doğanı, her şeyi benden sorulacak; bunun pekala bilincindeyim.
Bir bahar sabahı idi. Yörükler atıyla, devesiyle, davarıyla, çadırıyla İç Anadolu yaylalarına doğru göçüşe devam ediyorlar; bu göçerlerin köy arazilerinden faydalanmada bazı hakları var. Bizler muhtar olarak bunun bilincindeyiz. Nedir o hakları? Bir köyün arazisinde dinlemek için 3 veya 5 gün kalma hakları var, daha fazlası o köyün ihtiyar heyeti ile pazarlığa tabidir.
İşte bir Yörük göçer, akşamla-ikindi arası köyün tam karşısındaki köylülerin bağının bahçasının ve meyve ağaçlarının olduğu sulak sırta bir çadır kurduğuyla akşam vakti davarı da yanına çevreleyip yatırıverdi. Yani otağını oturttu araziye. Muhtarlık odasından bakınca görülür Yörük çadırı. O gün sabahladı, ses etmedim… Bu sabah kalkar gider umudundaydım. Sabah oldu kalkmaz, öğle oldu kalkmaz, ikindi vakti oldu hala bir kıpırdama yok bizim yörükte.
Artık dayanamadım, köyün bekçisini çağırdım, “Oğlum git yörüğe söyle, bu gün orada gecelemesin, köylüler isyan ediyor. Bağ bahçe arasından çadırını davarını alıp göçünü sarsın, başka yere gitsin, bu emrimi tez ilet ona” dedim. Bekçi gitti, saatler geçti, vakit akşama yaklaştı. Bir de baktım nefes nefese gelen bekçi heyecanla “Ağa Yörük araziden kalkmayyor” dedi. “Nasıl kalkmaz ulen?” “Bilmem valla kalkmadığı gibi seni de heç pervazına dakmayyor, yani seni heç kazımayyor. Üstüne üstlük senin ne muhtarlığını bıraktı sövmedik ne de ananı avradını bıraktı ve en sonunda şöyle dedi: Gelsin o muhtar olacak herifse gendisi galdırsın beni buradan, dedi”… Ben adeta beynimden vurulmuşa döndüm. Ulen acaba bu bekçi doğru mu söylüyor yoksa hakikaten Yörük bunları söyledi mi diye aklıselim düşünmeden olanca sinirimle bekçiye bağırdım. “Get lan filan ile filan azalara söyle silahlansınlar, yanıma gelsinler, sen de silahını al tez yanıma gel” dedim. Az sonra hepsi geldiler çadıra doğru yürüdük, bu arada evdeki takarut marka tolu tabancamı da aldım yanıma, çıplak olarak belime soktum.
Tabi bu arada vakit geç oldu ortalık da garardı. Biz de 4 kişi çadırın önüne vardık. Geriden bir çadıra doğru baktım, Yörük beyi çadırın içinde orta direğin dibine yığdığı yatak yorganlara sırtını vermiş, goca pafun dabakadan tütünü cıgaraya sarmakla meşgul, çocuklar çevresinde oturmuş; kimi uyuklar kimi sayıklar. Yörük garısı da dışarıda çadırın önündeki taşlardan çevirdiği ocağın içersine yaktığı ateşin üzerine dışı eyice islenmiş simsiyah çaydanlığı koymuş, çay demleyecek; suyun gaynamasını bekliyor.
Çevreden topladığı çalılarla ateşi durmadan harlatıyor. (Yüksek ateş yakıyor aydınlık olsun diye.) Çadırın önüne vardık, dört kişi… Öbürleri hiçbir şey yapmadan ben elimdeki tabancamı çektim, ocakta kaynayan ağzı kapaksız çaydanlığın içine dört defa tetiği çektim. Mermiler isli çaydanlığı delip ateşe varınca ortalığı bir toz bulutu gapladı ki göz gözü görmez oldu… Beni sadece Yörük karısı görebildi. Ben “Lan terbiyesiz herif elimden bir gaza çıkmadan burayı hemen terk et” diyerek gürledim. Yörük herifi garısına “Hadi garı biz burayı gorku için değil de beladan gaçmak için terk edelim” dedi.
Ben ve arkadaşlarım başka ses etmedik, biraz gerilere doğru bir yamaca çekilip taşların arasına yattık… Bir saat içersinde Yörük çadırı söktü, yükü yükledi, davarını sürdü vardı, getti oralardan. Ardından baktım yersizlik çok kötü, bu belli emme adam da biraz adama benzemeli canım, benim avrada söğmeye ne hakkı var gidinin… Yine bizde galsın efendilik dedim yaptığımız işin de haneye tecavüz olduğunu biliyoruz, her ne gadar çadır da olsa nihayet yörüğün evi idi. Onlar gidince bize de iş galmadı evimize geldik. Aradan uzun yıllar geçti, Karaman’da bir işim oldu, şehre vardım. Çarşıda gezerken bir adam gördüm, aylardan güz günü idi. Adam paltosunun yakasını kaldırıp kulaklarını kapatmış, dikkatli baktım “Allah Allah ne tesadüf acaba doğru mu ki bu adam benim Mersin Silifkeli bir asker arkadaşım vardı ona benzeyyor”. Hemen ardından goştum, sırtına usulca dokundum “Lan Ahmat” dedim o da döndü beni bildi ve “Vay gardaşlığım Hüseyin bu ne tesadüf len” dedi. Birbirimize sarıldık gucaklaştık, hal hatır sorduk ve hemen beni evine davet etti. Emme benim acil yapılacak hökümet işim vardı, “gelemem gardaşlık emme sen evini tarif et belki bir gün boş olursam gelirim. Hani ne derler yol büke çamur çöke değil mi” dedim. Evi tarife başladı.
“Karaman galesini biliyon mu”, “eyi biliyom”, “işte galenin tam kuzayından ardına doğru gel, oralarda çok ev yok, bir boş arsa var, o arsanın ilerisinde yan yana yapılmış çatıları olmayan üç ev var. Hah işte üçüncü ev benim, bir gün mutlaka beklerim ehmal etme” dedi. “Nasıl oldu da yerleşik oldunuz siz len Ahmat” dedim? “Sorma gardaşlığım göçerken ağamın başına köylerde bazı işler gelmiş ağam “bu göçmenin sonu yok başımız belaya oğrayacak, hapıs damlarında çürüyecez, eyisi mi biz bu malı mülkü satalım yerleşik düzene geçelim” dedi. Biz de sözünü duttuk böyle oldu gardaşım. Zaman eskisi gibi değil bir alay p..şt p…z.k dolu” diye acizlendi. Ben de sözlerine garşılık “eyi olmuş gardaşlık” dedim tekrar sarılıp vedalaştık ayrıldık.
Aradan bir yaz geçti, kış bastı yine benim garamanda acil bir işim oldu. Şehre geldim, akşama gadar uğraştım çabaladım emme işleri bitiremedim. Baktım ertesi güne galacağız, otel parası vereceğiz, yemek içmek ortalık gış gıyamet, çok soğuk derken bir yıl gadar önce arkadaşım Ahmat ile gonuştuğumuz aklıma geliverdi. Çarşıdan biraz hediye aldım ve garaman kalesinin ardındaki arkadaşımın tarif ettiği yere doğru yörüdüm.
Dediği yerler tam çıkmıştı. Büyükçe bir arsa vardı ama 3 değil 4’te ev vardı, ben havanın loşluğunda üçüncü evin kapsını çaldım.
Bir adam çıktı, selam verdim. “Aleyküm selam” dedi. “Ağa şu isimli bir arkadaşımı aradım amma evini burada demişti yanlış geldim herhal böyle biri var mı burada” deyince. “Var arkadaş doğru geldin emme o daha eve gelmedi. Şimdilik bize buyur, o eve gelince aha şuracıktan geçer zaten görürüz pencereden, onunla gidersin arkadaşının evine” dedi.
Daha tam da akşam olmamıştı eve girdik “3. ev benim demişti Ahmat” dedim evet ama öndeki evi gösterip şurası yeni bu sene yapıldı deyince onunki bir geride kaldığını anladım.
Beklerken adam garısına “len garııı birer ağşam gayfesi yap da misafir ile içelim Ahmat gelene gadar” dedi. Bir müddet sonra gadın gayfeleri getirdi tepsi ile bana uzatırken yüzüme çok dikkatlice baktı ve kocasının gayfesini de verip dışarı çıktı. Ve az sonra gapıya gelip “goca az dışarı gelsene” dedi beğine. O da hanımın ardından dışarı çıktı. Garı benim de duyabileceğim bir ses tonu ile “bu adam kim bildin mi sen” diye sordu? Gocası “yoo bilemedim” dedi. Ben de bu konuşulanları kapı aralık olunca net olarak dinliyordum.
Gadının ses tonu biraz daha yükseldi ve “ulan saf goca filan köyde gece bizim çaydanlığa gurşun sıkan gidi muhtar bu yaaa” deyince ben tepemden vurulmuşa döndüm. Evden çıkıp gaçacağım, imkânım yok. Sonra semtin şehrin yabancısıyım, yer bilmem iz bilmem… Öylece dana gibi gala galdım evde. Yörük garısına şöyle dedi: Hizmette gusur etmek yok garı, hiç durumu bildirme misafire, gaşını da eğme giderken ona bir kelam laf ederim ben o da eğer insansa anlar.
Ve ardından şunları ekledi: Çok da muhtarı suçlamayalım hani o hain bekçide de gabahat vardır bakalım muhtara neler dedi de onu kışkırttı bilen mi var canım köpeoğlusu neler dedi kim bilir…
Ve geldi bir şey olmamış gibi yanıma oturdu.
Ben hiç konuşamıyordum, dilim adeta tutulmuştu. O sordukça soruyordu bir şeyler amma ben ne cevap verdiğimin farkında bile değildim. Nihayet ev sahibi pencereye uzandı geçmekte olan karaltıya seslendi. “Len bizim oğlan gel ekmeği bizde yiyelim Güllüye de (Ahmadın hanımı) ünleyiver. O da gelsin bir askerlik arkadaşın geldi bizeee” dedi.
Ben ise dışarıda garı ile gocanın konuşmalarını işittiğim için pek mahcup bir durumdayım, hemen onun bu sözüne itiraz edip “yok ağa sağ ol ben Ahmat gile gideyim yarın burada oturalım yiyip içelim” dedim. Hem de arkadaşım Ahmata “gelme Ahmat ben varıyorum” deyip onu durdurdum ve hemen acele kalkıp kapıdan çıkmak için yürüdüm ve gösterdiği ilgiden dolayı yörüğe teşekkür edecektim ki Yörük gocası “ay lan oturacaktın ecelen ne bee nerelisin bile dimedik daha yeni laflayacaktık” dedi. Ve sahi nerelisin sen diye sordu? Yanlış söylemek olmazdı çünkü Ahmat biliyordu nereli olduğumu. Doğru söyledim “ben filan köylüyüm ağa” dedim. Yörük elini çenesine koydu ve “öylemiii” dedi.
“Yahu o köyü sanki ben eyi biliyor gibiyim yanlış mıyım acaba” dedi? “O köyün bir muhtarı vardı eskiden gece vakti bir Yörük çadırına baskın yapıp çaydanlığını gurşunladıydı da yörükte güya gardaşının esker arkadaşı diye ona güvenerek bekçi ile haber gönderdiği halde iki çocuk bir gadın bir sürü davarı ile gece vaktinde dağlara kovalayan muhtarı sorarım sağ mı ki len” deyince. “Öldü ağa öldü o gidi sağdı da şimdi öldü. O akılsız gidi sağ emme o arabozucu ganı bozuk bekçisi öldü, deyyus geberesi” dedim. Ve hızla dışarı çıkıp az ilerde beni bekleyen Ahmadın yanına vardım, eğer karanlık olmasa etrafı bilsem koşar adım oraları terk edeceğim fakat yer yurt bilmiyorum.
Ahmadı görünce biraz içerim ferahladı el sıkışıp sarıldık hoş beş ettik ve evine vardık. Yemek yiyip çay içtikten sonra sohbete başladık. Oradan buradan konuşurken ben “yahu Ahmat nasıl oldu da yerleşik düzene geçtiniz siz yahu o dağları ve malları bıraktınız bu sizler için zor olmadı mı dedim?
Ahmat bir iç çekti ki sanki içersinde bir yangın vardı. “Sorma gardaş bu şeher yerlerinde yaşamak çok zor, hava yok, su yok, iş yok. Biz alışmışız dağların yaylaların özgürlüğüne buralarda hapısta gibiyiz emme bubam bildiğim hiçbir zaman saygıda gusur etmediğim ağam ile ayrı çıkmıştık birkaç yıl önce göçe. Onlar senin köy tarafına doğru vardı. Ben ise ovaya doğru gettim. Ağam bilmem yanlış kondu bilmem doğru kondu bir köyün karşısına iki günlüğüne konaklamış. Ama köyün bekçisi gelip gece vakti kalkmasını söylemiş ağam “oğlum muhtara söyle ben zilifkeli filan adamın gardaşı ağasıyım. O buralarda bir muhtar söyledi adı da filan (Sarı Hüseyin) olacak yanılmadıysam. Ona güvendiğimiz için biz buradayız, iki gün kalıp gideceğiz. Get muhtar beye böylece söyle” demiş. Ama daha aradan1 saat bile geçmeden üç dört tane silahlı adam gelmiş çadırı basmışlar. Vermişler çadırın gapısında ocakta gaynamakta olan çaydanlığa gurşun yağdırmaya… Ağam da pek öyle şeylere bel vermez, onların hepiciğini orada gurşuna dizer bir şey de ilazım gelmez emme ev basmak ne dimek… İşte gine bir saflığı ve sakinliği dutmuş ve abama (yengesi) hadi garı ar belası buradan beladan gaçalım deyip güçlükler çekerek gece vakti o huduttan getmiş. Göçten geri döndü bana. Ulan gardaşım Ahmat bu malları satıp bu Zilifkeden göçelim yerleşelim… Bir böyük şehre herkes doydu da şeher yerinde biz mi doymadık aç mezerimi (mezarı) var ülen dedi. Ben de garşı goymadım o yüzden mecbur galdık buralara yerleşmeye. Bir densiz şerefsiz köy muhtarı gidinin yaptığı bu baskın bizleri böyle irezil etti işte gardaş” demiş.
Ahmadın acınması ise bilmeyerek bu suçun sahibi olan muhtar arkadaşını derinden yaralamış ve Sarı Hüseyin sabahı uykusuz etmiş arkadaşını evinde. Sabah erkenden kalkıp köyünün yolunu tutmuş sonra bir daha da arkadaşı Ahmat ve onun ağası ile görüşmeyi istememiş. Onlar da muhtarı aramamış “demek ki işin farkına varmışlardır” dedi. Köye gelip o yalancı bekçiden bu sözlerin acısını çıkarmayı çok istedim amma ne var ki bekçi toprağın altında idi. Bu hal benim içerimde bir dert oldu mezara kadar bu dert benimle gidecek dedi, hikâyeyi bitirdi. Ben de size böylece aktarmış oldum… Saygı ile…
Ortalama Üye Değerlendirmesi
P F 2W 4 P K 312 8 REC B96 M M F 3YO SPC G
Gönderilen yeni yorum yok
Köyümüzden Süleyman Güney (Kıbrıslılaın Süleyman) vefat etmiştir. Merhuma Allah'tan rahmet, yakınlarına ve tüm köylümüze başsağlığı dileriz.
Kilistra (Gökyurt) Kültür ve Turizm Derneği Yönetim Kurulu
Kilistra Antik kenti M.S. 7. y.y'da Kapodokya benzeri yumuşak kayaların oyulması ile bir çok kaya yerleşmesi oluşturulmuştur. 1998 yılında giderleri il özel idare müdürlüğü tarafından karşılanmak üzere Konya Müze Müdürlüğü adına yapılan kurtarma kazısı çalışmalarında, Haç Planlı Şapel, Sümbül Kilise, Büyük Su Sarnıcı ve Şırahanelerde temizlik, restorasyon, çevre düzenlemesi yapılmıştır.
Karun Hazinesi'ne ait kanatlı denizatı biçimindeki altın broşun, Uşak Arkeoloji Müzesi'nden çalınıp yerine sahtesinin konulması müzelerdeki güvenlik açığını bir kez daha gündeme getirdi. Kültür ve Turizm Bakanlığı soruşturmanın devam ettiğini söylerken, Karun Hazinesi'nin Türkiye'ye kazandırılmasında emeği geçenler ise hırsızlık olayına haklı olarak daha fazla tepki gösteriyor. Ülkemiz müzelerinde çok değerli kültür hazineleri sergileniyor, ancak gelişmiş teknolojilere dayalı güvenlik sistemleri ne yazık ki hala yok.
Sayın İsmail Detseli'nin TYB (Türkiye Yazarlar Birliği) binasında, yeni kitabı için tanıtım ve imza günü vardır. Tüm hemşehrilerimiz imza gününe davetlidir. Yer : TYB Binası Tarih : 21 Temmuz 2010 Saat: 11:00
Bizim köyümüzün yüksek ve efsanevi bir tarihe sahip olan Alisumas Dağının zirvesine yakın olan bir pınarın efasnesini anlatacağım bu yazımda. İsmail Detseli Yazının devamını okumak için bu linki veya Hikaye ve Masallar bölümümüzdeki ilgili yeri tıklayabilirler.
İstanbul'daki Geleneksel Pikniğimiz daha önceden açıkladığımız Çatalca'daki yerde yapılmayacaktır. Bu seneki piknik yeri olarak "Beykoz Korusu'nda 3 Haziran 2007 Pazar günü yapılacaktır.
Tüm Hemşehrilerimize duyurulur. HASAN ATEŞCİ İst. Denek Başkanı
Sayı İsmail Detseliden bir çalışma daha.. Babamızdan dedemizden dinlediğimiz, hayal meyal hatırladığımız Arzu ile Kamber masalı artık arşivimizde yer alıyor. Arzu ile Kamber Masalını okumak için burayı tıklayınız veya Hikaye ve Masallar bölümümüzden okuyabilirsiniz.
Tekkeli Osman Demir (Çavuş Osmanı) 19-Mart-2008 Çarşamba günü vefat etmiştir. Akşam namazı sırasında defnedilmiştir. Merhuma Allah'tan rahmet, yakınlarına ve tüm hemşehrilerimize başsağlığı dileriz.
2008 YILI OLAGAN GENEL KURULU TOPLANTISI 17/2/2008 PAZAR GÜNÜ SAAT 13,00 DE DERNEK MERKEZİ (YAYLA GÜZİDE HANIM SOKAK GÜZİDE AP.No.18/A BAHÇELİEVLER / İST. ADRESİNDEDİR. İSTANBULDAKİ TÜM HEMŞEHRİLERİMİZİN GENEL KURUL TOPLANTISINA KATILIP YENİ YÖNETİM KURULU ve ORGANLARINI SEÇMELERİNİ KURUCU BAŞKAN OLARAK RİCA EDİYORUM.(Dernegimizin yaşaması için bu gereklidir.) LÜTFEN HERKEZ YANINDA BİRİNİ GETİRSİN
Hasan ATEŞCİ İst.Dern.Başk.
Köylümüz Ali Baloğlu (Bittigilin Ali) 02-03-2009 günü vefat etmiştir. Cenazesi ikindi namazını müteakip üçler mezarlığına defnedilmiştir. Merhuma Allah tan rahmet, yakınlarına başsağlığı dileriz.
Selçuklu, Beylikler ve Osmanlı dönemine ait 500’e yakın eserin bulunduğu, 9 bin yıllık tarihe beşiklik eden tarih ve kültür şehri Konya, turizmde sadece Mevlânâ Müzesi, İnce Minare ve Karatay Müzesi ile tanındığı için yeterince yabancı turist çekemiyor.
29 Mart 2009 tarihinde Ülkemizde yerel seçimler yapılmıştır. Her İl, İlçe, Belde ve köylerimiz 5 yıl süreyle kendilerini yönetecek kişileri seçmek amacıyla sandık başına gitmiştir.
Derneğimizin kısa mesaj ile üyelerimizi bilgilemdirme sistemi faaliyete geçmiştir...Vefat, düğün, hastalık gibi hemşerilerimizin özel veya acılı günleri kısa mesaj sistemi ile duyurulacaktır. Bu bağlamda üyelerimizin ve hemşerilerimizin dernek yönetimi ile irtibata geçerek cep telefon numaralarını güncellemeleri gerekmektedir. Bu konuda göstereceğiniz hassasiyet için şimdiden teşekkür ederiz.
Kilistra Gökyurt Kültür ve Turizm Derneğinin yapılan olağan genel kurulunda yeni dernek yönetimi seçilmiştir.
11. Geleneksel Gökyurt Köyü Kültür ve Turizm Şöleni
Geleneksel Şölenimizle ilgili bilgiler aşağıdaki gibidir. Tüm köylülerimize önemle duyurulur.
Mevlüt Saatçi ve Bitti Hüseyin'i ni kaybettik...
Kilistralı esnafların tanıtıldığı 'HARMANLAR' bölümü eklenmiştir
Hemen çevresindekiler yanına yaklaşıp, neye baktığını acaba neyin noksan olduğunu sordular sanırım. Kulaklığını eliyle iyice kulağına yerleştiren İnönü merhum, yarı soranlara, yarı da mikrofona doğru yükselen sesiyle şunları söyledi: “Hani benim kader arkadaşım, silah arkadaşım, can dostum sakallı Memiş’im yok mu?” dedi. Devamı için Ünlülerimiz linkini veya burayı tıklayabilirsiniz.
Derneğimizin çeşitli tarihlerde İstanbul, Ankara ve İzmir illerinde gerçerkleştirdiği ziyaret gezileri ve neticeleri aşağıda belirtilmiştir. Gezilerde görüşülen köylülerimiz birlik ve beraberlik içerisinde köyümüzün kalkınması için tüm gayretleri göstereceklerini belirtmişlerdir.
Tüm İslam aleminin ve değerli köylülerimizin Ramazan Bayramını kutlar daha nice bayramlara sağlık mutluluk birlik ve beraberlik içinde erişmelerini dileriz.
Dernek Yönetim Kurulu
GİDESİM GELDİ
Yıllardır ayrıyım Gökyurt köyünden Çok özledim bir gün gidesim geldi Köy içinde yaren ahbap dolaşıp Eş dostuma bir selam edesim geldi
Sayın İsmail Detseli'nin şiirni okumak için bu linki tıklayınız veya Sizden Gelenler Bölümünü ziyaret edinizi
Selçuk Üniversitesi Sanat Tarihi Bölümü Araştırma Görevlisi Bizantolog İlker Mete Mimiroğlu, Eşi Araştırma Görevlisi Arzu Mimiroğlu ve bölüm öğrencileri, köyümüzü ve Alısumas Tepesini kapsayan araştırma gezisi düzenlediler.
Yaklaşık 40 yıldır kazılar yapılan çatalhöyük ve (diğer iki höyük) Konya'ya gidildiğinde mutlaka ziyaret edilmesi gereken yerlerden biridir. Konya’nın Çumra İlçesi sınırlarında olan bu höyük'te yapılan çalışmalar sonucunda 13 yapı katı açığa çıkartılmıştır. Zoldra ise Kilistra civarındaki diğer bir ilginç höyüktür.
Türkiye'yi ağlatan kazada 2 kayıp da bizim köyden..
Ürgüp Göreme'ye geziye giden 2-A sınıfı öğrencilerini taşıyan otobüs, Aksaray'da kaza yapmış ve 33 öğrenci ve veli kazada hayatını kaybetmişti.
Berat Kandili, Yüce Rabbimiz nezdinde beratımıza vesile olduğu, Rabbimizin affediciliğine ve bağışlayıcılığına sığınmayı öğrettiği gibi, aynı zamanda kırılan kalpleri onarma, dargınlık duvarlarını yıkma, kin, nefret ve intikam duygularını aşma günüdür. Yaradan’ın affına erebilmek için yaradılanı affetme günüdür. Diyanet İşleri Başkanlığının Mesajını okumak için tıklayınız
Konya Büyükşehir Belediyesi, Ticaret Odası, Sanayi Odası, Ticaret Borsası, Esnaf ve Sanatkarlar Odalar Birliği, Türsab, Gazeteciler Cemiyeti, Turistik Belgeli Konaklama ve Yiyecek İçecek Tesisleri, Otelciler Odası, Lokantacılar Odası ve üye sivil toplum kuruluşlarıyla yapılan ortak çalışmalar sonucu Konya’nın 7 harikası Mevlana Kültür Merkezinde ve Kule Site Alışveriş Merkezinde oylanıyor.
Sayın İsmail Detseli'nin Memleket Gazetesi'nde çıkan yazısı. Orjinali için bu linki tıklayabilir veya buradan okumaya devam edebilirsiniz.
İsmail DETSELİ
23 Eylül 2009 Çarşamba İsmail Detseli’nin Memleket Gazetesi’ndeki yazısı. Ah o eski Ramazanlar: Eskiden beridir Anadolu’muzda Ramazan ayının atmosferi bir başka olur. Tabii Konya’mızda ve civar dağ köylerinde bu Ramazan’a yaklaşım bir başkadır.
Köyümüz'ün gazisini kaybettik
Receb-i şerifin ilk Cuma gecesi Regaib gecesidir. Her Cuma gecesi kıymetlidir. Bu iki kıymetli gece bir araya gelince, bu gecenin kıymeti daha da artmaktadır. Allahü teâlâ, bu gecede, mümin kullarına, ragibetler, yani ihsanlar, ikramlar yapar. Bu geceye hürmet edenleri affeder. Bu gece yapılan dua red olunmaz ve namaz, oruç, sadaka gibi ibadetlere, sayısız sevaplar verilir.2012 Regaip Kandilini 24 Mayıs Perşembeyi Cuma'ya bağlayan gecede idrak edeceğiz. Kandiliniz mübarek olsun
Tüm İslam aleminin ve Gökyurt'lu hemşerilerimizin bin aydan daha hayırlı olan Kadir Gecesi mübarek olsun. Bu mübarek gecenin Vatanımıza, Milletimize ve Tüm İsalam alemine hayırlar getirmesi dileğiyle.
Kilistra'da kış ve düğün resimleri eklenmiştir...
Kurban Bayramınızı en içten duygularla kutlar yaşam boyu sağlıklar dilerim
YÖNETİM KURULU ADINA B Ş K Ragıp K A D I O Ğ L U
Konya Postası gazetesi yazarı İlker Mete Mimiroğlu'nun 18 Ağustos 2008 tarihli gazetede yayınlanan makalesini buradan okuyabilirsiniz. Yazara köyümüzle ilgili yaptığı çalışmalardan ve hassasiyetinden dolayı teşekkür ederiz.
Bugünkü bölümümüzde de, İlker Mete Mimiroğlu’nın, “ Günümüze ulaşabilen bir Ortaçağ kenti” makalesine kaldığımız yerden devam ediyoruz.